Cechy dobrego burmistrza

Kiedyś, a był to schyłek lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, dyskutowałem w akademiku, czy lepiej aby rządzący byli uczciwi i niezbyt rozgarnięci, czy też przedsiębiorczy, ale niezbyt uczciwi? I wtedy, i teraz twierdzę, że ludzie pełniący wszelkie funkcje publiczne muszą być bezwzględnie uczciwi. I nie chodzi tu tylko o przestrzeganie prawa, ale również respektowanie norm etycznych.

Uczciwość to podstawa zaufania społecznego i wiarygodności. Gdy ten fundament się zawali, bardzo szybko legną w gruzach inne filary demokratycznego społeczeństwa. Aby skutecznie sprawować urząd burmistrza trzeba wzbudzać szacunek i zaufanie. Zarówno wśród mieszkańców miasta, jak i partnerów z zewnątrz.

Uczciwy burmistrz nie kłamie, nie oszukuje i nie manipuluje. Nie daje się skusić korupcji, nepotyzmowi czy innym formom nadużycia władzy. Nie faworyzuje żadnej grupy. Stara się być sprawiedliwy i obiektywny. To co mówi, harmonizuje z jego czynami. Uczciwy burmistrz nie wykorzystuje pozyskanych w czasie pełnienia urzędu informacji dla własnych korzyści, kosztem gminy. Potrafi też zrezygnować z dodatkowych profitów, kierując się dobrem ogółu.

Trudno wymagać od innych zaangażowania w pracę, gdy samemu ma się do niej nonszalancki stosunek, nie jest się punktualnym albo co do minuty rozlicza się swój czas pracy. Każdy menedżer powinien sobie uświadomić, że jest bacznie obserwowany i stanowi przykład dla swoich podwładnych.

Żaden talent, żadne pijarowe sztuczki nie zastąpią pracowitości.

Pracowity burmistrz nie leni się, nie marnuje czasu, ani nie zaniedbuje swoich obowiązków. Nie boi się trudnych zadań, ani nie poddaje się w obliczu przeszkód. Nie ogranicza się do rutynowych czynności, ani nie zadowala się przeciętnymi wynikami.

Pracowitość to cecha, która świadczy o zaangażowaniu i pasji do swojej pracy. Pracowity burmistrz dąży do osiągania celów i realizowania wizji rozwoju gminy. Często z pracowitością w parze idzie profesjonalizm i kompetencja. Nie można jednak popadać w przesadę, bo pracowitość nie polega na robieniu wszystkiego samemu. Bardzo ważne jest umiejętne rozdzielanie pracy i delegowanie zadań i obowiązków.

Nawet najpiękniejszych idei nie da się przekuć w czyn, jeżeli zawiedzie komunikacja.

Burmistrz musi umieć wyjaśnić mieszkańcom w jasny i klarowny sposób, jaki jest sens podejmowanych działań, czy opracowywanych projektów.

Komunikatywność to cecha, która polega na skutecznym przekazywaniu i odbieraniu informacji. Komunikatywny burmistrz nie jest zamknięty, niejasny ani niezrozumiały. Nie mówi za dużo, ani za mało. Nie mówi nieprawdy. Nie obraża innych. Nie unika rozmowy. Nie przerywa innym, gdy mówią. Posiada umiejętność nawiązywania i utrzymywania kontaktów. Potrafi wyrażać swoje myśli, uczucia i opinie. Potrafi także słuchać, pytać i odpowiadać. A czyni to wszystko z reguły w sposób kulturalny i wyważony, jednak gdy zachodzi taka potrzeba, powinien mieć umiejętność ostrego reagowania i nazywania po imieniu każdej nieprzyzwoitości.

Odpowiedzialny i posiadający odwagę cywilną człowiek ponosi konsekwencje swoich działań i nie ucieka od odpowiedzialności. Nie ucieka od problemów, ani nie zrzuca winy na innych. Nie zamiata problemów i błędów pod dywan. Odpowiedzialność to podejmowanie również niepopularnych decyzji dla dobra ogółu.

Odwaga cywilna to najwyższy stopień odwagi. Nie jest zaszyta w naturalnej reakcji ciała, instynkcie samozachowawczym, lecz konsekwencją świadomej decyzji. Wyklucza to taktykę opierającą się na bierności i przeczekaniu, czy chowaniu głowy w piasek.

Burmistrz powinien stawiać czoła wyzwaniom, zmianom i kryzysom, nawet, gdy wiąże się to z utratą popularności.

Powinien bronić swoich poglądów i wartości, mając na względzie zawsze dobro mieszkańców, a własny interes, własny dobrostan odłożyć na drugi plan.

Odwaga cywilna w dzisiejszych czasach jest towarem deficytowym. Przez niektórych jednak przyznanie się do błędu jest postrzegana jako słabość i bezwzględnie wykorzystywana.

Miasto nie jest prostym organizmem. Transport, drogi, mieszkania, ochrona środowiska, woda i kanalizacja, oświata, pomoc społeczna, kultura, sport… Wszystko to powiązane jest z finansami i prawem, i sprzężone zasadami organizacji i zarządzania.

Nie bez znaczenia jest również znajomość językó obcych.

Wszechstronna wiedza oznacza posiadanie i ciągłe poszerzanie przestrzeni poznawczej. Wszechstronnie wykształcony burmistrz nieustannie się kształci. Nie zamyka się na nowe wiadomości, ani nie lekceważy nowych źródeł informacji.

Wszechstronnie wykształcony burmistrz potrafi zdobywać, przetwarzać i wykorzystywać informacje na różne sposoby. Potrafi także dzielić się, wymieniać i porównywać informacje z innymi ludźmi. Jest ciekawy świata, otwarty na inspiracje.

Potrafi selekcjonować informacje, odrzucać te niepotrzebne lub wprowadzające zbyt duży szum.

Nie wszystko można załatwić otaczając się specjalistami z różnych dziedzin. Konieczne jest posiadanie chociaż podstawowej wiedzy z obszarów działalności miasta.